DIALEKT

NYNORSK

FORKLARING

LYD

E (side 1)

e, me

eg, meg

eggænde lite

eggende lite

ørlite

egæn

eigen, sær

som ikkje vil lyde etter andre

el n.

el, byge

regnslét, lita, lokal regnskur

elite

ørlite

”lite grande”, sjå ”litevætta”

elæ v.,-a

ele

regne i bygar; «dæ ela ette fjællo»

erænde lite

erende lite

(også: «e-lite») ørlite

ette-æinan

etter kvarandre

ettefaran

etterfarande,
påliteleg

«æ kji ettefaran»: er ikkje til å lite på; «æin kan kji fara ette hono»: ein kan ikkje bry seg om han

ettejevan

ettergjevande

ettekorare

etter kvarandre

ettekort

etter kvart

ettelut m.

etterluten

sistedelen; «ettelutn på daji»: sist på dagen; «ettelutn på væte»: etterjulsvinteren,
motsett: «fyrilutn»

ettelyan

etterlyande

som er til å høyre etter; «han va kji ettelyan»

ettelåtug

etterlåtug

om krøter som svarar når ein kallar og fylgjer etter

ettemat m.

ettermat

dessert

ette måta

etter måten

forholdsvis

ettesea

ettersidan

1) sidan, 2) i ettertid; «ettesea væit´n dæ»: etterpå veit ein det (men då er det for seint)

ettesett

ettersett

vedlikehalde, som ein har hatt tilsyn med

ettesitan

ettersitjande

1) om klede som sit tett inntil kroppen, 2) om folk som ikkje er mykje ”tøyæle enn
bøyæle”: tøyelege eller bøyelege

ettesporna m.

etterspurnad

ettesækken m.bf.

ettersekken

erteuttrykk om den som blir sist; «ettesækken datt ni bækken!»

evindæle

evinneleg

stadig, evig