DIALEKT

NYNORSK

FORKLARING

LYD

R (side 1)

ra

rad

rask, snar; «klukka æ før ra»: klokka går for fort; «radnar»: fortare; «ratt»:
med det same; «e må gå attæ ratt»; «dær va dæ ratt jort»; «radigt»: fort; «gå raæ»:
gå strake vegen utan heft; sjå ”raddnæ”

ra f.

rad

rad, lang rekkje; «å rækkji i ra»: å gå etter kvarandre

rabb m.

rabb

1) dvergbjørk, 2) turr, skrinn jordrygg

rabbætugu f.

rabbetvoge

gryteskrubb av berkt dvergbjørk

raddnæ vægæn

radne vegen

strake vegen, jf. «bæinstæ»

raddæ v.,-a

radde

1) småprate, fortelja; «sat o radda», 2) prate om andre

rafør

radfør

sterk og rask i arbeid og gange, jf. «ra»

raftslæggja

møne stokken

den øverste stokken i ende veggene på eit tømmerhus, før det skrå raustet/mønet.

raggægådn n.

raggegarn

garn laga av geiteragg og ull, blandinga gjorde garnet slitesterkt; «raggæføslu»:
sokkar av «raggægådn»

rahslæ* v. -a

rasle

gje lyd frå seg, ringje (om vekkjeklokke)

rahæit f.

radheit

snøggvende; «ikkji jort i æi rahæit»

raji m.

rage

noko som ragar ovar alt anna, og er litt ustøtt, t.d.om ein lang og hengslut unggut

raka fant

raka fant

heilt utan pengar, gjerne om ein som har spekulert seg til fant

raka se v.,-a

raka seg

barbere seg (med kniv); «sjæggæ se»

rakakniv m.

rakakniv

barberkniv

rakalåuv n.

rakalauv

lauv (helst ospelauv) som har røst av treet og tørka, og som deretter blir raka i hop,
samla i ei «låuvtæinæ» og turka vidare på låven

rakbæin

rak og bein

rett i ryggen, også om hest når han står på bakføtene

rakklén

raklen

dårleg tillaga, som held på å falle frå kvarandre

rakklæ v.,-a

rakle

1) gå seint; «raklæ på», 2) sløse; «raklæ burt»:sløse bort

rakklæfant m.

raklefant

person som går og sleng og gjer ingenting

rakklæværk n.

rakleverk

noko som er ”rakklént” tillaga; ”dænna grinde der æ no bærræ noko rakklæværk”

rakle

rakleg

bein og finvaksen

rakst m.

rakst

1) raking, 2) fôr som er raka saman i ei ”brøyæ”

rakstædæiæ f.

rakstedeie

også kalla «rakstæjæntæ», jente som raka etter med riva der karane slo graset,
og som stelte huset og maten

rakvøksén

rakvaksen

rett og finvoksen

ramle

ramleg

storvoksen og kraftig

ramm

ram

«ramm te»: god til, lei til (å gjera noko); ”han æ ramm te o jugæ”: han er svær til å lyge

ramm m.

ram

open hjall over eit rom i innehus eller uthus

ramost m.

ramost

overmogen gamalost

rana v.,-a

rana

setja jernring i trynet på grisen for at han ikkje skulle rote i jorda, jf. «rane»

rand m.

rand

låg rygg i terrenget; «ongatn peltæ krækling på rando»

randsydd

randsydd

om sko; ”randsyddæ sko”: som er sydde i kanten, i staden for at solen vart festa
med plugg

rane m.

rane

ring av ståltråd eller jern til å setja i trynet på grisen så han ikkje skulle rote i jorda

rang

rang

vrang, ikkje rett; «bakrang»: bakvendt; «på ranga»: med innsida ut

ranglæ v.,-a

rangle

1)rusle, pusle, rote; «ranglæ se burt»: rote seg bort (t.d. i ein handel) 2) få tida til å gå

ranglæfant m.

ranglefant

dagdrivar, ein som ikkje arbeider

rangspelt

rangspelt

vrien (helst om sutrute ungar)

rangstrupén m.

rangstrupen

luftrøyri (til skilnad frå matrøyri)

rangsvævd

rangsvævd

som ikkje får sova

rangsøles

rangsøles

mot sola, galne vegen, snu på keiva

rankækrok m.

rankekrok

når ein spring i krok og sving for å koma framom nokon

rapakjukling m.

rapakjukling

skjellsord om ein som ikkje kan takast alvorleg

rapp

rapp

snøgg

rapp n.

rapp

1) blanding av papirmasse og lim o.a. til tetting i medrag på lafta hus, 2) dask, slag

rappæ v.,-a

rappe

1) bruke rapp, 2) «rappæ se»: skunde seg, 3) «rappæ te se»: ta noko

raskæklæve m.

raskekleve

den kleven (rommet) dei nytta til uvande ting, var ved sida av kammerset og «stugun»

ra-sluttig

radsluttig

rask til å bestemme seg

raslæ f.

rasle

person som er fæl til å bråke, som er «raslén» (helst i arbeidet)

raslæklukkæ f.

rasleklokke

vekkjeklokke, ”rinjiklukkæ”