DIALEKT |
NYNORSK |
FORKLARING |
LYD |
V (side 4) |
|
|
|
|
|
|
|
væræ v.,-a |
vêre |
dra vêr, lukte, snuse og lytte, ”dra væræ” |
 |
værbøji m. |
vêrboge |
regnboge |
|
værælys n. |
vêrlys |
nordlys |
|
væslædøre f.bf. |
vesledøri |
øvste delen av ei delt gangdør |
|
væslækjel m. |
veslekjel |
kjel som var mindre enn buskapskjelen (storekjelen), brukt til å koke mindre «koku»
eller «sødninga» (s.d.) og til klesvask |
|
væslækrakk m. |
veslekrakk |
liten krakk (til bruk for borna og ved peisen) |
|
væstate |
vesta(n)til |
frå vest: ”dæ blæs væstate” |
|
væssnæ v.,-a |
versne |
bli verre, motsett: «bæssnæ» |
|
væstæbaklut m. |
vestebaklut |
ryggstykke på vesten |
|
væt m. |
vetter |
vinter; «vættrætie æ lang»: vintertida, vinteren er lang |
|
væt-netatn f.bf.
flt. |
vetrenettene |
vinternettene, vinterdagen 14. oktober |
|
vættræbuan |
vetrebuande |
fastbuande, som budde på staden heile året |
|
vættræfødd |
vetrefødd |
vetrefora; «vættræføddæ dyr»: husdyr som vart fødde over vinteren |
|
vættræføre n. |
vetreføre |
føre om vetteren |
|
vættrævæftn
m.bf. |
vetreveften |
vinterull, spunne til «væft» (innslag i veven), til skilnad frå «varp» (s.d.) |
|
vætæ v. -ttæ |
væte |
gjera våt; ”vætæ se ut”: bli våt; ”vætæ på se”: tisse seg ut |
|
vævrei m. |
vevreie |
vevstol |
|
vø f. |
våd |
fiskegarn, fiskenot |
|
vøggæ f. |
vogge |
(til spedborn), «hængji-vøggæ», vart festa i «slindn», i nærleiken av senga |
|
vølén |
voren |
skapt; «koss va dæi vølnæ?»: korleis var dei skapte?; «dæ va kji slik vøle at dæ
kunna nyttast»: det var ikkje slik skapt at det kunne nyttast; ”koss bi dæ vøle?”:
korleis blir det sjåande ut |
|
vøll m. |
voll |
t.d. «stølsvøll» |
|
vølæ v.,-dæ |
vørde |
ha respekt for, syne respekt for; ”han vøle kji noko” |
|
vømb f. |
vom |
mage |
|
vømba |
vomma |
som har stor mage |
|
vømbafyll n. |
vomfyll |
vomfyll, mat som det er lite næring i |
|
vømbakurv m. |
vomkurv |
liten, men med stor mage; brukt om både ungar, kje, lam og kalv – også som skjellord
om vaksne karar |
|
vønn(d)læ v.,-a |
vondle |
tulle saman fôrdottar til ein høveleg porsjon til kvart dyr, jf. «bæra fyry» |
|
vøndlætæinæ f. |
vondleteine |
teine (korg) til å bera fleire fôrdottar i |
|
vørtær n. |
vørter |
det som rann ut av bryggjeholken ved ølbrygging (uttrekket av maltet) |
|
vøru f. |
vere, være |
tid av ei viss lengd; «æi lang vøru» |
|
vøtt f., -u |
vott |
|
|
vøu f.flt. |
voder |
fâr etter den som har «vabba» (s.d.) |
|
vå m. |
våd |
snøre til fiskestong; «fiskævå» |
|
våbbmål n. |
vadmål |
heimevove ulltøy |
|
våe m. |
våe |
tufs, dumming |
|
våg f. |
våg |
1) brekkstong av tre, 2) materie i sår eller i augo; «dæ væji so i åugo» |
|
vågalt |
vågalt |
med ein viss risiko |
|
vågæmat m. |
vågemat |
stein til å leggje under ei våg (brekkstong) |
|
vågæmål n. |
vågemål |
veddemål |
|
våning f. |
våning |
arbeid og omsut |
|
vånæ v.,-tæ |
våne |
«vånæ mæ noko»: drive med noko, arbeide, stelle med |
|
vårbløt(æ) f. |
vårbløyte |
vårbløyte, når godveret kom om våren og snøen tok til å bråne; «i vårbløtun»; ”vårvætæ” |
|
vårgrøtt |
vårgrøtt |
om stader der våren kjem tidleg og det blir tidleg grønt, ”vårvent” |
|
vårkant m. |
vårkant |
vårpart; eller «på vårkante»: når det leid mot vår, sist på vinteren |
|
vårkrytyr n. |
vårkrøter |
magre, utsvelta krøter, slik dei var om våren; «i vårknipun» |
|
våtteræ v.,-tæ |
våtte |
«han våttertæ dæ ikkji»: han sette ikkje pris på det, heldt det ikkje for noko særleg;
«våtteræ burt»: ikkje ha respekt for i det heile |
|
våttæ v.,-a |
våtte |
ense, bry seg om; «an våtta kji om dæ» eller «an våtta ræ kji»: han brydde seg ikkje om det |
|
