DIALEKT |
NYNORSK |
FORKLARING |
LYD |
S (side 9) |
|
|
|
|
|
|
|
smyli el. smyly n. |
smyle |
eit slag fint gras som voks i hamna |
 |
smytæ v.,-ttæ |
smite |
lure; «smytæ se burt»: lure seg unna, gøyme seg bort, løyne seg; «smytæ te se»: lure til seg |
|
smæisæ te v.,-tæ |
smeise til |
setja i gang utan å nøle |
|
smækkær |
smekker |
«smækkrast»: bli tynnare, motsett «brøysén» (s.d.) |
|
smælingsfølk
n.flt. |
smælingsfolk |
(også sagt «smælinga») småkårsfolk, fattigfolk |
|
smællæ f. |
smelle |
sauemerke (eit klypp rett ned i øyra) |
|
smættæstol m. |
smettestol |
hemper til å ha belte gjennom |
|
smøg n. |
smog |
hol, glipe eller trong passasje; «makkæ-smøg»: gang etter makk i tre el.l. |
|
smøgnæ or v.,-a |
smogne |
krype, svinne inn, magrast, ”smalnæ” |
|
smørbli |
smørblid |
smiskeblid, ”smørande bli” |
|
smørbutt m. |
smørbutt |
lagga trespann med lok, vidast oppe, nytta til å ha smør i |
|
smørju f. |
smørje |
olje, smurning |
|
smørkjærald n. |
smørkjerald |
vart brukt på same måten som «smørståup» (s.d.), men hadde ikkje føter |
|
smørkling m. |
smørkling |
flatbrød som er smurt med smør og lagt saman |
|
smørkrotæ f. |
smørkrote |
utskore trestykke med mønster, til å setja avtrykk, ”smørros” i smøret med,
for å pynte det oppå |
|
smørsjæi f. |
smørskei |
sers hål og fin skei til å pynte smøret med, slik at det vart glatt oppå |
|
smørståup n. |
smørstaup |
lite trekar til smør, romma to-tre kilo, hadde lok, tre føter og vart sett på bordet |
|
smør-røste m. |
smørroste |
trekjerald med tre føter og eit hol med tapp, vart brukt når dei skulle vaske saupet or smøret |
|
smør-øskjæ f. |
smørøskje |
spon-kar til å ha smør i, tok frå ein halv til ein kilo, vart brukt når ein skulle niste seg ut |
|
smøtt n. |
smott |
lita opning, innsmett |
|
smøytén |
smøyten |
mjuk, lett og god å arbeide med, lett å forme, t.d. om garn og tøy,
motsett av «brøkjint»; ”smøytande fint” |
|
små-ve m. |
småved |
ved av greiner, opphogd i småbitar, jf. «køs» |
|
småbrøtén |
småbroten |
fintforma, utan grove trekk (helst om andletet) |
|
småfant m. |
småfant |
gutunge (også sagt «småfæntæ» om liten jente) |
|
småfællt |
småfelt |
1) som gjev lite av seg; «æit småfællt år»,
2) der det trengst lite, er lite eller skal lite til for at ein er nøgd, der er det «småfællt»;
”ein ska kji strækkji se længer enn skinnfælden rækk” |
|
smålåtén |
smålåten |
ikkje kravstor |
|
småmat m. |
småmat |
lys betasuppe til kvardag og fest |
|
småturtig |
småturftig |
som treng lite for å vera nøgd, motsett: «storturtig» |
|
småtærandes |
småtærande |
som treng lite mat (om folk og fe) |
|
småvær n. |
småvêr |
solskin og regn om einannan. Jf. «gro-vær» |
|
snakarætt m. |
snakerett |
ulovleg bruksrett, rett som ein har snike seg til utan lov |
|
snarabrisk m. |
snarabrisk |
turr/halvturr brisk med nålene på, som har lett for å fata. Også brukt som skjellsord,
om folk som var snøggsinna |
|
snauhærd |
snauhærd |
snauhåra, med kort pels |
|
snarp |
snarp |
med litt skarp, ru overflate, om garn og tøy |
|
snauskle |
snauskleg |
for lite |
|
snauskølt m. |
snauskolt |
ein som er utan hår på hovude |
|
snek m. |
snek |
lukt, tev |
|
snekko |
snekko |
”gå te snekko”: gå på skrå i terrenget |
|
sni v.,-ddæ |
sni |
lure; ”sni se te”: lure seg til; ”sni se undå”: lure seg unna |
|
snikji v., sniktæ |
snike |
tigge utan ord |
|
snillæ se v.,-a |
snille seg |
gamal skikk som gjekk ut på at ein ikkje skulle eta opp alt ein fekk i fanget
når ein var i gjestebod, men leggje noko bort att på skåpet |
|
snjø m. |
snø |
|
|
snjøbrææ f. |
snøbrede |
|
|
snjøgæ v.,-a |
snø |
«dæ snjøga, dæ kjæm noko snøflugu»: det snør, det kjem nokre snøfluger |
|
snjøkave m. |
snøkave |
snøbyge. Jf. «kavæ» |
|
