DIALEKT |
NYNORSK |
FORKLARING |
LYD |
S (side 5) |
|
|
|
|
|
|
|
skraslælæji v.,-lo |
skraslele |
gapskratte |
|
skrata v.,-a |
skrata |
”sjøre skrata, dæ kjæm fræmman” |
 |
skrev n. |
skrev |
skritt; «uppi klufte» (s.d.) |
|
skreva v.,-a |
skreva |
spreie føtene, skritte; «skreva agålæ»: skritte av garde (med lange steg) |
|
skri v., skræi |
skri(de) |
1) gli, 2) «skri åvær»: gli over, gå fort over, t.d. ein farang |
|
skrikkæ v.,-a |
skrikke |
(om kyr og hestar) bykse, hoppe, leike seg |
|
skrinn |
skrinn |
mager; “skrinn mjølk», «skrinn jol» |
|
skripaladd m. |
skripaladd |
sutrut, klengjut unge |
|
skripalæte n. |
skripalæte |
klaging og syting for lite, når ein kan gå og «skripæ se»: klage og syte;
«dæ bi gråt ette skripalåt» |
|
skriput |
skriput |
bortskjemd og sær, kjælen |
|
skriu f. |
skrede |
skred, ras av jord, stein eller snø |
|
skromphus n. |
skrumphus |
vertshus, skjenkestad, overnattingsstad |
|
skrompæ v.,-a |
skrumpe |
minke, krype |
|
skromæ v.,-a |
skramme eller
skråme |
1) «skromæ se (upp)»: få eit lite skrubbsår, 2) (også kalla «skoma») mørkne;
«dæ tæk te skromast no». Kan også uttalast "Skrommæ" |
|
skrubb m. |
skrubb |
ulv |
|
skrukkæ f. |
skrukke |
rukke i andletet eller anna; «skrukkut» |
|
skrullæ f. |
skrulle |
halvtullut eller ikkje så fornuftig kvinnfolk, ein mann kan også vera ”skrullén” |
|
skruv n. |
skruv |
den øvste delen av eit skåp flatt eller avrunda; «skåpskruv» |
|
skruvæmor f. |
skruvemor |
mutter til skruve eller bolt |
|
skryftæ f. |
skryfte |
overhaling med mange ord, ei «skrapu» |
|
skrykkji v.,-ktæ |
skrykkje |
kvekke, skvette; «skrykkji se»: kaste seg fort unna |
|
skrymslæ ette v.,
-a |
skrymsle etter |
jaga, skremme (for å få styr på dyr eller ungar); «sjussæ dæi ut» |
|
skryæ v.,-ddæ |
skrye |
harke, hoste opp slim og snørr, ei ”skryæ” |
|
skræddartimen
m.bf. |
skreddartimen |
skumringstimen, når det er halvmørkt vinterstid; sjå ”kvældæsætu” |
|
skræi f. |
skrei |
mange folk i fylgje, jf. «juleskræie» |
|
skrællæ f. |
skrelle |
motordriven reiskap i mølla, brukt til å «skrællæ» av såene på kornet |
|
skræmæle |
skræmeleg |
frykteleg. Også "skræmmæle" |
|
skrænjæ v.,-a |
skrenje |
le påfallande høgt |
|
skræppæ f. |
skreppe |
taske med to ”fahsla” (berereimar) |
|
skræppæ v.,-tæ |
skreppe |
skryte, rose, ”kjytæ”; «han skræptæ tå præste»: han skrytte av presten |
|
skrøkkji v.,
skrøkk |
skrøkke |
fara ille, minke or, skrante, magrast |
|
skrølén |
skrolen |
frosen av eitt eller anna, t.d. «få søllskrølæ»: bli frosen fordi ein har ete kald mat |
|
skrøpu f. |
skrape |
skrape til å pusse kyr med, også brukt om eit overlag myndig kvinnfolk |
|
skrøtt m. |
skrott |
kroppen på menneske og dyr |
|
skrøv |
skrov |
dårleg, som lett går sund; «skrøve fjell»: dårleg fjell som forvitrar, fjell med
«flisegrjøt-stæin» - altså flisete stein som lett smuldrar; «skrøvis»:
stykke av dårleg is som samlast opp på tjukkare is nærmare land |
|
skrøv n. |
skrov |
heil dyreskrott utan føter, innvoll og skinn |
|
skrøyvæ v.,-dæ |
skrøyve |
ruve, ta stor plass |
|
skrålæ v.,-a |
skråle |
bråke, prate høgt |
|
skubb m. |
skubb |
storarbeid, tungt arbeid; «ta æin skubb»: få gjort eit storarbeid; «ta skubbæn»:
ta hardaste støyten, eller tyngste delen av arbeidet |
|
skubbén |
skubben |
dyktig og sikker, som ikkje var god å skubbe seg innåt |
|
skubbæ v.,-a |
skubbe |
1) «skubbæ se»: klå seg, 2) «skubbæ undå»: skubbe unna, dytte vekk, flytte til sides |
|
skudn m. |
skurn |
flat skalk, liten, tunn rest |
|
skul m. |
skurd |
skurdonn; «i skule»: i skurdonna; «køddnskul»: kornskurd; |
|
skule |
skurden |
t.d. «fint i skule»: fint å sjå til, fint tilmåta, jfr. «treskul» |
|
skulén m.bf. |
skulén |
læraren |
|
skulja v.,
ska/sko, skuldæ |
skulle |
«e ha skulja jort dæ!» |
|
skulubrok f. |
skurdbrok |
”dei haddæ fått på se skulubrokji”: dei var stive og støle etter hardt arbeid i skurdonna |
|
skulumål n. |
skurdmål |
1000m2 kornåker |
|
