DIALEKT |
NYNORSK |
FORKLARING |
LYD |
S (side 2) |
|
|
|
|
|
|
|
sjart m. |
stjert |
sjå ”sjartæplagg” |
 |
sjartæplagg n. |
stjerteplagg |
lite skaut lagt i trekant og knytt framme under haka |
|
sjela frå v.,-a |
sjela frå |
«sjela fyri»: kommandere |
|
sjena v.,-a |
skjena |
om krøter som bykste og sprang, sette rova i vêret og liksom herma etter kvarandre |
|
sjensommar m. |
skinsommar |
turkesommar; ”grasæ sjein burt” |
|
sjep n. |
skip |
stor båt |
|
sjep, adj |
skjep,
eit skjepakrøter |
1) stor, kraftig, 2) uroleg; «æit sjepakrytyr» |
|
sjepa v.,-a |
skipa |
«dæ sjepa se nøkk (te) mæ tin»: det lagar seg nok med tida, det ordnar seg nok til |
|
sjépakluft f. |
skipakluft |
formvakse trekluft til å stikke inn i kornbandet når det skulle flyttast nedi eller opp or brotet |
|
sjépastav m. |
skipastav |
stav, formvaksen som ei kluft, brukt til å «sjepa på» (flytta på) varmen med |
|
sjepund n. |
skippund |
160 kilo |
|
sji-nasen m.bf. |
skinasen |
skituppen, ”sjibrætta” |
|
sji-ve f. |
skived |
ski(gards)ved, kløyvd eller saga material til å laga skigard av |
|
sjiftesgal m. |
skiftesgard |
delingsgjerde mellom to eigedomar |
|
sjiftæ v.,-a |
skifte |
dele (ut); «sjiftæ matn»: dele (ut) maten (det var far i huset som gjorde det);
«takk før sjifte» (kanskje òg om ordskiftet ved bordseta) |
|
sjikjølkji m. |
skikjelke |
kjelke med ski i staden for meiar |
|
sjikks |
skiks |
«kåma te sjikks att»: koma til rettes, på plass att |
|
sjikkæ v.,-a |
skikke |
sende; «sjikkæ ræ attænde»: levere attende lånte ting |
|
sjil v., sjela,-dæ |
skil |
sjå; «sjildæ dæi frå æinan»: skilde dei frå kvarandre, såg skilnad på dei;
«e sjil kji utta brillu»: eg ser ikkje utan briller |
|
sjilja v.,-dæ |
skilja |
sjå; «sjildæ dæi frå æinan»: skilde dei frå kvarandre, såg skilnad på dei;
«e sjil kji utta brillu»: eg ser ikkje utan briller |
|
sjimmlut |
skimlut |
skjoldut; hest som var ”sjimmlut” kalla ein gjerne ”sjimmæln” |
|
sjinnbråk f. |
skinnbråk |
reiskap laga av ei dobbel, vridd vidje eller jernbøyle som vart festa på veggen i
arbeidshøgd og brukt til å reie saue- og bukkeskinn til brøker, vestar og skinnfellar |
|
sjinnfældværkji
n. |
skinnfellvirke |
vyrke til ein skinnfell (det trongs seks skinn) |
|
sjinæ v., sjæin |
skine |
1) skine (som sola), 2) turke bort; «grasæ sjæin burt»: graset turka bort |
|
sjir |
skir |
berr, heilt, reint; «dæ va sjire fløyta»; «dæ va sjire møkji» |
|
sjirfløytt |
skirfløytt |
overfløymd med vatn etter regnvêr |
|
sjirnæ v.,-a |
skirne |
bli klårt (når botnfallet har lagt seg) |
|
sjivja v.,-a |
skivja |
kløyve, laga skiver; «å sjivja tunt» |
|
sjivju f. |
skivje |
1) klaffebords hengsla til veggen, mest på stølane, 2) skive |
|
sjoæ v.,-a |
sjoe |
brukt om det tunge suset frå bekker, skog og fjell om våren eller etter ei regnbløyte;
”dæ sjoa i luftn” |
|
sjukal |
sjukal |
dårleg, halvsjuk |
|
sjuktæ v.,-a |
sjukte |
blåse ein melodi utan å lage plystrelyd |
|
sjussæ v.,-a |
skysse |
få bort, skysse unna, ”dei sjussa ongatn på dør” |
|
sjybløt n. |
skyblot |
uvanleg hard regnskur |
|
sjyfsæ v.,-tæ |
skyfse |
«sjyfsæ åt» eller «sjyfsæ burt»: berre blåse av, le åt. Jf. «våttæ» |
|
sjygnæ v.,-a |
skygne |
halde seg usett, sjå seg for, for å koma seg usett fram; «væra sjygnén» |
|
sjyjjast v.,-gdest |
skyggast |
vera sky, skvetten |
|
sjykju f. |
skykkje |
usselt lite hus eller tilbygg |
|
sjyld |
skyld |
i slekt |
|
sjyldfølk n.flt. |
skyldfolk |
slekt |
|
sjyldæ v., skulda |
skylde |
vera ”sjyldig” (skuldig) |
|
sjylæ v.,-dæ |
skylje |
”me sjyldæ klæu»: me skylde klede; «sjylæ smør» eller «såupæ»:
vaske saupen av nykinna smør før det vart salta |
|
sjyr |
skyr |
redd, vár, lett å skræme; «sjærr» |
|
sjyrmæ f. |
skyrme |
omgangssjuke eller annan, liknande sjukdom (både på folk og dyr) |
|
sjyrpæ f. |
skyrpe |
freselyd frå geiter når dei vart skremde (sauer bles i nasen) |
|
sjyrpæ v.,-a |
skyrpe |
fnyse som ei geit, pruste, berre blåse av |
|
