DIALEKT

NYNORSK

FORKLARING

LYD

L (side 3)

litæ på v.,-a

lite på

stole på

livaure n.

livøre

kåryting, sjå ”kør”

livjul f.

livgjord

belte (på stakken) eller reim til å hengje slira på, livreim

livsta m.

livstad

beltestad, smal-liv; «i livstae»

livstakk m.

livstakk

skjørt sydd på livet i livstaden

livsykji f.

livsykje

magasjuke, diaré

livæ v.,-dæ

live

”livæ på”: halde opp litt, ta ein pause, kvile, spare på noko;
«dæi måttæ spara so ræ længji vara»

livåræ f.

livåre

hovudpulsåre

ljø n.

lyd

«svært te ljø i dæi bjøllun»

ljøføtt n.

ljofot

plagg til å leggje over hesteryggen under kløvsal og teiner

ljøm m.

ljom

os, damp

ljøre m.

ljore

hol i taket som røyken frå «æisun» (åren) gjekk opp gjennom

ljøs n.

lys

i ljøse»: i dagsljos

ljøshærd

ljoshærd

lyshåra

ljøssji m.

ljoske

lysning

ljøt

ljot

stygg; «ho såg ljøt ut»: ho såg stygg ut; «den ljøtæ»: djevelen

ljåtåg f.

ljåtåg

band, reim brukt til å feste ljåen til orvet. Sjå «tåg»

lo f.

lo

1) kornband (på staur), 2) ullhår som blir slite av vovne eller strikka plagg

lodøtt m.

lodott

1) dott av lo frå ullplagg, 2) pakning som var over krutet i haglpatronane

logaffæl m.

logaffel

ein slags «gaffel» av formvakse tre, brukt til å flytte kornband, jf. «sjepakluft»

lokæ f.

lóke

stor neve, stor hand

lommhund m.

lomhund

lemen

lommær

lummer

(om vêr)

lonka

lunka

midt mellom varmt og kaldt (ikkje om vêr)

lonkæ v.,-a

lunke

1) gå smått, 2) verme opp litt: «lonkæ på kaffin»

lortén

lorten

ureinsleg, skiten, også brukt „lortut“

lortælurdan
m.bf.

lortelaurdagen

(også kalla «svartæ lurdan») laurdag før «lortesundan» (s.d.)

lortæsabb m.

lortesabb

ureinsleg kar som «ræie se te»; «lortæpøse»

lortæsubbæ f.

lortesubbe

ureinsleg kvinne

lortæsundan
m.bf.

lortesundagen

(også kalla «syknæsundan») siste sundag føre jul

losén

losen

varm og trøytt

losént

losent

trykkjande varmt og rått (om vêr)

losliti

losliten

utsliten, snausliten

loty n.

loty

det som trongst for å laga ammunisjon til børse

love f.

lóve

handflate; «lovævøttu»: vanlege vottar, til skilnad frå «fingrævøttu»: vantar

lovæbøtæ v.,-ttæ

lóvebøte

bøte ein vott på innsida av tommelen og i handflata

lovædæig m.

lóvedeig

deig laga inni handloven (handflata), lækjeråd mot trote

lu m.

lur

blåseinstrument, på skap som eit langt røyr

luddæ te v.,-a

ludde

gå heimatt, skamfull og skuffa, brukt om dyr og menneske (t.d. om ein friar)

luffsæ (på) v.,-a

lufse

gå med klede som heng og sleng

luggomt

lugomt

litt uhøveleg, latterleg (og sagt «løgént»)

luktandes

luktandes

godlukt, parfyme

lullæ f.

lulle

barnehand, «finæ-lulla»: høgre handa

lunne m.

lunne

stabel av material eller tømmer

lunnæ v.,-a

lunne

lunne, køyre tømmer til vegars i fleire vendingar, så det blir ein «timmrælunne»

lunstikkæ f.

lunstikke

pligg til å setja i akselen på kjerre- eller vogn-navet for å halde hjula på plass

lunæ f.

lune

1) tilstand for ei lita stund; «væra i golunæ»: vera i godt humør, ha det godt;
«væra i ulunæ»: vera uvel, vera vrang og vanskeleg; «væra lunægo»:
vera lunut, av og til godlynt, av og til ikkje, 2) stund; «ho vart sitan æi lunæ»