DIALEKT |
NYNORSK |
FORKLARING |
LYD |
K (side 8) |
|
|
|
|
|
|
|
kvannol m. |
kvannjol |
gamal medisinplante, grønsak (Jf. staden Kvannegrøo). Jmf. kvanni. Også brukt ”kvann” |
 |
kvapén |
kvapen |
hoven, opphovna |
|
kvapnæ upp v.,-a |
kvapne |
hovne, svulme opp |
|
kvart n. |
kvart |
firedels alen, 15, 79 cm |
|
kvartel el. kvartil
m. |
kvartel |
firedels tunne, vekt 25 kg |
|
kvarv n. |
kvarv |
”omfar” (omkvarv) ved lafting, stokkelag i tømmerhus |
|
kvasst |
kvast |
fort, snart; «dæ må jærast, o dæ lite kvasst» |
|
kvatu f. |
kvate |
tida mellom kvar gong ein «kvattæ» (brynte) ljåen, sjå «kveta» |
|
kvek |
kvikk |
livleg, rask |
|
kvek n. |
kvik |
kjøtet under neglene |
|
kvekrivæ v.,-ræiv, -rivi |
kvikrive |
rive feil, rive ein nagl til blods |
|
kvem m. |
kvim |
vinglete person. tullebukk, person som det ikkje er orden på |
|
kvema v.,-a |
kvima |
vimse hit og dit; «væra kvemut» eller ”kvemén”: vera vimsut;
«kvema i væji før æinan», ”kvemajæl”: kvemut åtferd |
|
kven f. |
kve |
inngjerding framfor fjøset og ut til «habbne» |
|
kvesa v.,-a |
kvise |
kviskre, prate lågt |
|
kvi se v.,-ddæ,
-dd/-tt |
kvi(de) |
grue seg |
|
kvijind n. |
kvigend |
ungfe, åring, kvigekyr, fyrstekalvkyr |
|
kvikaku f. |
kvikake |
mjølkekake steikt på takke, brukt som stølsmat, og som brødmat før komfyrane kom |
|
kviland n. |
kvilestad |
også om vegen frå den eine kvilestaden til den andre |
|
kvild |
kvild |
utkvilt; «væra kvild te å starte upp att» |
|
kviling f. |
kviling |
(også kalla «æi kvild») tid midt på dagen då folk og fe kvilte, kvilinga skilde mellom
«dugulsøykt» og «langøykt» (s.d.) |
|
kvilingsdøtt m. |
kvilingsdott |
mat til hesten tillaga i ein sekk |
|
kvilingsjæi n. |
kvilingsskeid |
strekninga ein hest kunne gå før han trong kvile |
|
kvilædagen m.bf. |
kviledagen |
sundagen, med «hælgæfre ve mæssæti» |
|
kvinæ v., kvæin |
kvine |
gje frå seg kvass lyd; «æit kvin»; «dæ bles so dæ kvæin» |
|
kvirvil m. |
kvervel |
vind som går i ring |
|
kvissunnhælji
f.bf. |
kvitsunnhelgi |
pinsehelga |
|
kvitil m., flt.
kvissla |
kvitel |
liggjeunderlag, teppe av heimespunne ullgarn, ofte med rindar |
|
kvitrima |
kvitrima |
når noko er kvitt av rim |
|
kvitsåum m. |
kvitsaum |
broderte kragar til nunadskjorte |
|
kvitthår n. |
|
sene i kjøtet (på dyr) |
|
kvitting f. |
kvitting |
«å væra mæst i kvittingen»: røyne seg så hardt at ein var nær ved å stryke med |
|
kvittæ se v.,-a |
kvitte |
1) gjera slutt på, ta livet sitt, 2) ”kvittæ se mæ”: gje frå seg, skilja seg med, ”bli kvitt” |
|
kvitørm m. |
kvitorm |
kvit eller lys (albino) hoggorm |
|
kviæle |
kvideleg |
(eller «kviæfullt»), som ein kvir seg for Sjå «kvi se» |
|
kvæa v., kvo el.
kvaddæ |
kveda |
syngje viser |
|
kvæddn f. |
kvern |
«kvæddnasløkji»: vassrenna; «kvæddnastæina»; «kvæddnahus»; «kvæddnakall»: vasshjulet |
|
kvædnaknurrn
m.bf. |
kvernknurren |
merkedag, 1. september |
|
kvæisa f.bf. |
kveisa |
koppevaksine; «sæta på se kvæisa»: få koppevaksine |
|
kvæisæ f. |
kveise |
1) kvise, 2) lite sår |
|
kvækkji v. kvakk |
kvekke |
skvette, få ein støkk |
|
kvækkji v.
kvæktæ |
kvekke |
skremme, få til å skvette |
|
kvældsotræ f. |
kveldsotre |
ei som likte godt å få noko gjort om kvelden |
|
kvældsvalt |
kveldsvart |
om stad der ein er varsam for ikkje å uroe haugfolket |
|
kvældsøykt f. |
kveldsøkt |
etter kl. 17.00 og utover til 20.00 – 21.00 |
|
kvældæ v.,-a |
kvelde |
1) kveldast, bli kveld, 2) slutte arbeidet for dagen; «ta kvældn» 3) eta til kvelds |
|
kvældæsetu f. |
kveldsete |
kveldsstund i vinterhalvåret, tida frå det vart ”hælvskomt” til dei la seg |
|
kvælvæ v.,-ldæ |
kvelve |
1) kvelve, tøme ut or, 2) velte |
|
