DIALEKT |
NYNORSK |
FORKLARING |
LYD |
K (side 5) |
|
|
|
|
|
|
|
klæve m. |
kleve |
rom ved sida av stova og kammerset i ei hallingstugu; også kalla «raskæklæven».
Før dei bygde ”kårstugu”, budde gamlefolket i kleven, med eigen peis og kjellar |
 |
kløkk |
kløkk |
ung, ikkje heilt utvaksen, sagt både om gras og om ungdom |
|
kløkkjin |
kløkken |
kjenslevar, lettrørt |
|
klønén |
klønen |
jf. «gue» og «treneve» |
|
kløpp m. |
klopp |
stutt bru over bekk |
|
kløv f. |
kløv |
(omfattar kløvsal, teine, kasse eller kagge) |
|
klå v.,-ddæ |
klå |
klø seg, skubbe seg; «klå se innåt noko» |
|
klåe m. |
klåe |
skabb (som klør) |
|
klåén m.bf. |
klåen |
farang i krigsåra 1940-45 |
|
klåneve m. |
klåneve |
1) klåfingra person, 2) uroleg, energisk person; sjå ”handæklaug” |
|
klåug |
klaug |
«væra klåug»: ha veldig overskot; «då mått e væra klåug, skull e ta me te mæ slikt» |
|
knaga v.,-knog |
gnaga |
også uttala ”njaga” |
|
knurræ v.,-a |
knurre |
ein hund som knurrar, og er uroleg. Jfr. njurræ. |
|
knurpæ v.,-a |
knurpe |
tyggje så ein høyrer det, særleg brukt om hest |
|
knøa v.,-dde |
kna |
knøa ei kakuknøu. Kna brød-deigen. Jfr. njøa |
|
ko |
kva |
”ko sigji ru, ko sa ru” |
|
ko då? |
kva då? |
kvifor spør du? |
|
kofør el. kofær |
korfor |
kvifor |
|
koførnoko |
kva for noko |
|
|
kok m. |
kok |
haug, dyngje; «møkjakok» |
|
kokande sjøl |
kokande sjølv |
kraftuttrykk når ein er arg, ”kokande harmæle” |
|
kokklæ m. |
kokle |
klump; «koklut gråut»: klumput graut |
|
kokæsild f. |
kokesild |
fersk sild, stor sild som kom frå sildefisket på Vestlandet (som spekesild vart namnet
«gråbæinsild») |
|
komedispelar m. |
komediespelar |
klovn, ein som finn på tull og tøys. Jf. «måfåkaggji» |
|
kommæderæ v.,-tæ |
kommandere |
gje ordrar, “du æ flink te o kommedere, men du æ kji noko tess” |
|
komp m. |
komp |
høgde i terrenget; «utpå kompe»: utpå høgda |
|
komærs m. |
kommers |
ståk, leven |
|
kongæns tenist |
kongens teneste |
militæret |
|
kopæ v., -ftæ |
kope |
glane, måpe, nistire; ”å stå som ’n Tore Førtænkt” |
|
kor |
kvar |
”nokon kor”: nokon og kvar |
|
koraræ |
kvarandre |
|
|
kort |
kvart, kort |
1) ”ettekort”: etter kvart, 2) kort, stutt; ”kåma te kort”: mislukkast,
ikkje makte det ein har bestemt seg for |
|
kort ette anna |
kvart etter anna |
det eine etter det andre; «ette koraræ» |
|
kort ette se |
kvart etter seg |
på same måten, tilsvarande, i likskap med |
|
korter n. |
kvarter |
15 minutt |
|
kort-trøyæ f. |
korttrøye |
jakke til mannsbunad; «sylvknappaklæu» |
|
koss |
koss, korleis |
|
|
kossomva |
korsomvar |
likevel, i alle tilfelle |
|
krabas m. |
krabbas |
tømmerstokkar som kjem på fløyting utan å vera merka, i Buskerud fylke;
sjå Aasen Norsk Ordbog under Krabbas. |
|
krafsént |
krafsent |
fattigsleg, sagt om dei som sleit hardt økonomisk; «dæ va krafsént før dæi» |
|
krafsæ f. |
krafse |
1) lita rive til å rake med i bratt og steinut lende, vart også kalla «krabaskrafsæ»,
2) reiskap til å planere med, ei slags hakke |
|
krafsæ v.,-a |
krafse |
«krafsæ te se pæing»: krafse til seg pengar; «krafsæ se fram»: krafse seg fram |
|
kra(v)fængt |
kravfengt |
vanskeleg, t.d. om ein stad som set store krav til dei som bur eller arbeider der |
|
krahslæ* v.,-a |
krasle |
rasle, om svak romstering |
|
krakji m. |
krake |
kjerr, også brukt om person som er skrøpeleg til beins, som er ”krakjin” |
|
kraklén |
kraklen |
veik og dårleg, ”kraklént”: ulendt og mest uframkommeleg |
|
krankal |
krankal |
skral, litt ufør, ikkje god til å ordne seg |
|
