DIALEKT |
NYNORSK |
FORKLARING |
LYD |
H (side 3) |
|
|
|
|
|
|
|
hurræ på v.,-a |
hurre på |
drive på som ein sjølv vil |
 |
hurv m. |
hurv |
mengd; «hæilæ hurvæn»: alle saman |
|
hurvén |
hurven |
lurven, ustelt |
|
husbønn m. |
husbonde |
|
|
huseræ v.,-dæ |
husere |
herje |
|
husko m. |
hudsko |
sko av leggskinnet på storfe, med håra ut, jf. «fetasko» |
|
huskækaku f.flt. |
huskekake |
natronkaker, steikt på takke. Jf. «natronkaku» |
|
huskæstugu f. |
huskestue |
oppstyr, fælt bråk, t.d. fordi nokon hadde gjort noko gale |
|
huspén |
huspen |
svær til; «han æ huspén te å kjøyræ» |
|
huspæn m. |
husbonde |
sværing, (opphavleg: husbonde) |
|
hustre |
hustre |
kjøleg, "hustrént", sjå ”nustrént” |
|
husæfyll n. |
husefyll |
noko som fyller svært opp i huset (det kunne vera ein stor ting eller litt av kvart) |
|
husækalt |
huskaldt |
kaldt og hustrig innandørs, når vêret ute vert mildare, men kulda «slær inn»,
så det framleis er kaldt inne |
|
husæmyljo |
husimellom |
mellom husa på ein gard |
|
huttæ v.,-a |
hutte |
danse med snøgge kast; «då tok´n te å huttæ o dansæ» |
|
huvubrjøt n. |
hovudbrot |
tankearbeid |
|
huvugalén |
hovudgalen |
ør, svimmel |
|
huvujæle n. |
hovudgjerde |
øvste enden av senga, med hovudputa |
|
huvulåus |
hovudlaus |
om attergangarar |
|
huvuplagg n. |
hovudplagg |
også kalla «sjartæplagg»: skaut som er knytt framme |
|
huvustup |
hovudstups |
opp og av garde i ein fart, så fort ein vinn |
|
hy se atte v.,-ddæ |
hyde seg att |
vekse ut att etter klipping (om hår, ull, ragg) |
|
hy(l) |
|
lunt, koseleg |
|
hyfsæ v.,-a |
hyfse |
«hyfsæ på se»: lyfte på akslene, hive på seg; «hyfsæ o dansæ»: hoppe og danse |
|
hyllæruk |
hylleruk |
«sita hyllæruk»: ei tenkt oppleving, det å bli verande att på stølen når dei andre flytta heim |
|
hylmæ v.,-a |
hylme |
skjera åkeren så berre halmstubben står att |
|
hylstræ f. |
hylster |
hylse (på t.d. dynamittgubbe) |
|
hylæ v.,-a |
hyle |
fara fort i veg; «hylæ agålæ» |
|
hynndlæ v., -nnla |
hyndle |
dele, lemme opp (om slakt) |
|
hyrjæ f. |
hyrje |
fabulering, fantasi |
|
hyræ te v.,-a |
hyre |
skaffe det som trengs til arbeidet, også ”hyræ følk” |
|
hysji se v.,-sktæ |
hysje seg |
gå ut for å gjera frå seg, helst om hund og katt |
|
hysjæ v.,-a |
hysje |
dempe, få til å roe seg ned |
|
hysk m. |
hysk |
liten pose av skinn eller tøy, ofte brukt til å ha på verkefinger |
|
hyssæ v.,-a |
hisse |
«hyssæ hundn på»: hisse hunden, få han til å angripe |
|
hyt m. |
hytt |
feil, mangel ved ujamt handverk, t.d.; «hyta både hær o dær» |
|
hyttæ v.,-a |
hytte |
«hyttæ mæ nævo»: hytte, truge med nevane |
|
hyvil m. |
hevel |
opptrekkjar på lommeklokke, «hyvilklukkæ» |
|
hyvæn m.bf. |
hyven |
berre i vendinga «ta hyvæn»: leggje på sprang |
|
hyvøkse |
hyvakse |
som har vakse til att med hår (t.d. om sauene etter klypping) |
|
hyæ tå v.,-ddæ |
hyde av |
sneie av noko i ein fart, med saks eller ljå |
|
hæddnæ f. |
hedne |
hårlugg, svær hårmanke |
|
hæddnædra v.,-drog |
hednedra |
dra einannan etter håret (i dragsmål) |
|
hæftæ v.,-a |
hefte |
1) bli verande ei stund fordi ein får servering, 2) «hæftæ se burt»: kaste bort tid
|
|
hægnæ om v.,-a |
hegne |
ta vare på, verne |
|
*hæhsle |
hesleg |
hesleg sagt eller gjort, motbydeleg å sjå til eller høyre på, helst sagt om folk som var
”snøggæ te ha åt nokon” |
|
hæile m. |
heile |
hjerne |
|
hæilende |
heilende |
heilt ut, heilt |
|
hæilhuga |
heilhuga |
som går fullt inn for ei sak |
|
hæilkast n. |
heilkast |
rundkast utan å koma nedåt med hendene |
|
hæilskapan |
heilskapande |
uskadd; «han kåm hæilskapan ne att» |
|
hæiltupp |
heilt opp |
heilt, fullstendig |
|
