DIALEKT

NYNORSK

FORKLARING

LYD

F (side 8)

førtura

fortura

vill, galen; «han æ hæilt førtura ette´n»

førtænkt

fortenkt

måpande; «han sto som´n Tore Førtænkt»: han vart ståande og måpe

førtærande

fortærande

ergerleg, harmeleg (forsterkande ord), ”førargæle”

førundrig

forundrig

forundra

førundæle

forunderleg

sjå ”undale”

førutta

forutan

førvillæ v.,-a

forville

1) ville seg bort, bli hefta eller fostyrra, koma ut av rytme eller tankar,
2) avleie tankane, koma på andre (og betre eller ljosare tankar), «dæ førvillast før æin»: ein får anna å tenkje på, 3) «førvilla firskaft» : kryss-treing av fir-skaft vevmønster

føræ

førre

forrige; «føræ nåtte”: førre natta

føræ v.-dæ

føre

”føræ i se”: eta mykje på ein ufin måte

førædagen m.

føredagen

førre dagen, dagen før ”i jår”

føræinas v.,-tes

foreinast

semjast, bli einige

føræræ v.,-dæ

forære

gje gåve, ei «føræring»

førøtjuæ

førti

mest brukt ”førr” (men t.d. ”to o før”: 42)

føslæ f.

fødsle, føsle

1) (kyr)fødsle, vinterfôr og -pass av dyr, 2) halvsokk, ullsokk

føyjile

føyeleg

medgjerleg, imøtekomande, ettergjevande; «å føyji»: å gje etter

føyjint

føyent

lett å ordne (sjølv om ein ikkje skulle tru det), ”dæ æ ingjin sak”

føyræ f.

føyre

liten feil, sprekk el.l., i t.d. ein ost eller eit bord

føysæ v., -tæ

føyse

riste eller blåse opp så det blir luftig og stort

føysén

føysen

stor, luftig, oppblåst

få v.,fær,
fekk/fongo, fått

få

ta imot, bli gjeven. ”fær ein kji nattero, har ein kji dagen go”

få flt. fåæ

få, få el. fåe

som finst berre i lite tal

fåfængjile

fåfengeleg

1) til fånyttes, nytteslaust, 2) bespotteleg (prat)

fåle

folen

fårleg, nytta som tilleggsord i tydinga «svært»; «dæ va fåle te ongji»: det var svært til unge (om ein unge som var vilter og uroleg);»fåle te ståk»: svært til ståk

fåmén

fåmen

still, nedtrykt, skuffa

fåusk m.

fausk

rote tre; «røtufåusk»; «fåusjint»: morkent

fåut m.

fut

fåvetug

fåvitug

vågal, tankelaus; «dæ va fåvetugt jort»: det var tankelaust gjort